Test Aviry na Samicę Alfa.

Kihe

Uradowane wiewiórki zaczęły łapać orzechy. Starczyło im na calusieńką zimę. Zapomniały, że mają zwitkę i przypadkowo zakopały ją w orzechach. Zaczęły szbko odgarniać, aż wreszcie znalazły. Rzuciły w stronę wilczycy, ale wiatr zawiał mocniej i poprowadził zwitkę bardziej na zachód. I tam wylądowała. Sama się otworzyła i wszystko było w niej napisane. Z daleka nie dało sie tego dostrzec.

Avira

Skinęła wiewiórkom łbem i pobiegła sprintem na zachód.W ostatniej chwili złapała zwitek. Przeczytała go.

Kihe

Robiło sie już ciemno. Zachód słońca, najpiękniejsza pora, ale nie teraz o tym mowa. Na zwitce pisało Idź za głosem instynktu..Teraz jest najgorzej ostatnia zwitka będzie najbardziej schowana, chodź nie wiadomo. Ciekawe jak sprawa potoczy się dalej..

Avira

Zamknęła oczy.Gdzie serce,instynkt kazało jej iść.Kazało iść w stronę zachodzącego słońca.Więc szła i szła, zaczął się kończyć.Na obrzeżach była ogromna skała,na samej kurze coś powiewało jak flaga.Avi zaczęła ciężką wędrówkę na górę.

Kihe

Wiatr, który wiał był coraz to mocniejszy wiec wilczycy trudniej było wchodzić. Słońce już zaszło było ciemno. Góra nie była wysoka, ale nie równa. Na samej górze stało cos czarnego. Co to mogło być?

Wilczyca była już na samej górze, przed nią pojawiła się czarna sylwetka. Trudno było ją odrożnić ponieważ na dworze było już ciemno. Na tle tego wyróżniały się niektóre części szalu i czerwone oczy. Tak, to był Kihe. Trzymał w pysku zwitkę, ostatnią zwitkę. Położył ją na stoliku.
- To jest ostateczne starcie, zdobądź ostatnią zwitkę
Powiedział i przymknął oczy.

Avira

Wspięła się i ujrzała Kicha. Musiała zdobyć ostatnią zwitkę. Położyła pysk przy ziemi i okrążyła do połowy alfę. Przymknęła tak jak on oczy. Skupił asie na swoim oddechu.Po boku były drzewa.Wpadła na pomysł. Wzięła rozbieg i skoczyła na drzewo które się zakołysało.Wspięła się odrobinę wyżej i skoczyła na stolik.Lecz nie wylądowała na nim tylko na Kihe. Wypuściła powietrze i zeszła z niego zębami chwytając zwitkę. Spojrzałam się na niego. Mogła walczyć,ale trzeba być inteligentnym i umieć wykorzystać sytuację.

Kihe

- Proszę bardzo, otwórz ją sobie.
Powiedział trochę wściekły. Odwrócił tylko łeb i spojrzał na pusty stolik. Właśnie gdy się tak obrócił uśmiechnął się szyderczo. Machnął ogonem tak, że piasek poleciał w górę i zrobił sie z niego kurz.

Avira

Nie wiedziała czemu,ale wydawało jej się,że nie zdała,cóż jeśli tak,to mówi się trudno.Wywróciłam oczami i spojrzałam się na kartkę.Jeszcze będzie,że muszę walczyć z Kihem. To by dopiero było.

Kihe

Na tej kartce nic nie pisało. No cóż. Wiatr zaczął wiać. Szal Kihe'go unosił się na powietrzu,a spod niego wyleciała biała kartka zawinięta złotą nicią.Wiatr ostrożnie zaniósł zwitkę na stoliczek, ze specjalnym niezniszczalnym szkłem. Kih tylko gwizdnął, a już nadleciała papuga,a zaraz potem nadeszły psy. Stanęły obok stolika i spojrzały na Avirę z groźna miną.

Avira

Ciekawe,spojrzała się na psy.Wyszczerzyła ząbki.Źle jej się kojarzyły. Spojrzała się na Kihe a potem na papugę.

.NA,czemu mi się to kojarzy z nie zdałaś/

Kihe

- Z nimi nie zadzieraj. Były szkolone, przeze mnie.
Powiedział i spojrzał na psy. Z grona dorosłych psów wyłonił się mały Unkas.
- Też był szkolony.
Dodał po chwili po czym spojrzał na małego czarnego szczeniaka.

Avira

-Miło,ja też byłam-rzekłam,jako,że zadanie się skończyło.
-Cóż planujesz,demonie?-zapytałam się.

Kihe

-Musisz wydostać z tam tąd tą zwitkę. Ja mogę odejść, ale wtedy będziesz walczyć z nimi.
Powiedział po czym wskazał łapą na psy. Uśmiechnął się do nich, a po tem spojrzał na Avirę.

Avira

-Chcesz walczyć?Czy dobrze rozumiem?-zapytałam się stojąc.
Podeszłam powoli do niego,unosząc oczy,zimne i chłodne.

Kihe

- Ja? Mnie jest obojętne. Możesz walczyć z mistrzem...
przerwał i uśmiechnął się
- Albo z jego uczniami. Trzeba zobaczyć jak umiesz walczyć.
Powiedział po czym wyciągnął pazury i wbił je w ziemię.

Avira

Skrzywienie na jej twarzy miało przypominać uśmiech.
-Decyduj-ot,pomęczy go trochę.

Kihe

- Cóż, wybór należy do Ciebie.
Powiedział po czym schylił łeb i posunął się trochę do tyłu.
- Tylko przedłużasz ten test.
Dodał, jakby chciął zakończyć ten spór.

Avira

-Jak sobie życzysz-zasyczała Avira,ta wróciła stara wilczyca.
Ugięła lekko swoje przednie kolana,malutkie kolce zabłysły w świetle. Avira warknęła,odsłaniając kły,pierwszy ruch należy do Kiha.

/?Kto MG/

Kihe

Kih ustawił się w pozycji bojowej. Czekał, aż Avira zacznie w końcu wilczyce mają pierwszeństwo. Wystawił pazury i spojrzał się nie Avirę.

//Takie walki na testach są prowadzone bez MG.//

Avira

Avira pokręciła jedynie łbem. Kulturalny wilk się znalazł. Kolce albo rogi jak to niektórzy nazywają zaświeciły,malutkie kolce na grzbiecie także. Obserwowała uważnie mięśnie wilka i mrugnięcia okiem,które mogłyby zwiastować atak. Nie spinała swoich mięśni,tylko rozluźniła,przystąpiła z łapy na łapę jakby była niepewna co zrobić. Po chwili z miejsca skoczyła na Kiha,nie wybrała sobie za cel gardła,brzucha a wybrała...skrzydła,wgryzła się w ścięgna utrzymujące błonę i samą błonę rozerwała od jednego końca do drugiego. Na języku poczuła smak krwi,zapomniała,że w pysku ma skrzydło a,że chciała doskoczyć na swoje miejsce,rozciągnęła całe skrzydła rozrywając je jeszcze bardziej,w końcu puściła.Odwróciła się w stronę Kiha i czekała na atak.

/ok/

Kihe

Poczuł tylko lekki ból. Nie urodził się razem ze skrzydłami. Kiedyś uderzył głową o drzewo, oczywiście przypadkowo. Stracił wtedy przytomność, a jak się ocknął miał już skrzydła. Nie dało się ich " doczepić", ale wcale nie czuł na nich bólu, no dobrze tylko trochę. Zaczął krążyć wokół wilczycy krew kapała z jego skrzydeł więc na śniegu było widać plamy krwi. Znudziło mu się to w końcu. Wilk podszedł do Aviry zrobił jej "ścinkę" czyli po prostu podłożył nogę i poruszył nią mocno zbijając nogi wilczycy jak kręgle. Avira przewróciła się. Wilk zablokował jej wszystkie łapy nie mogła nimi ruszyć, bo był za ciężki i tak mocno cisnął, że trudno byłoby się wydostać. Ogonem ' związał' jej ogon. Czekał na jej ruch.

Avira

No tak,potknęła się i została przygnieciona przez wilka który ma chyba nadwagę. Smile

Łapy miała unieruchomione,warknęła i zrobiła użytek z kolców na łbie,wyciągnęła mocno szyję i przyłożyła mu prosto w szyję,poczuła krew,ta kreeew. Następnie wgryzła się w jedną z jego łap.Smukłe ciało wilczycy wyślizgnęło się spod jego ciała,nie było to proste,nie czekała zbyt długo i rzuciła się na jego ucho. Trafiła. Zaczęła "żuć" jego ucho aż w końcu Z szarpnięciem puściła i zaatakowała łbem trafiając w miejsce na łopatkę,odskoczyła. Spuściła łeb by lepiej widzieć.

Kihe

Kih miał rozszarpane, ale to drobiazg. Szyja, również mu krwawiła i to baaardzo mocno. Czekał, aż wilczyca przestanie go "szarpać". Wreszcie się doczekał. Wilczyca zeskoczyła, a on wtedy obmyślał plan działania. Wilk wziął rozpęd i skoczył.... wcale nie na Av tylko odbił się od najbliższego drzewa, a wtedy z prędkością ok 40 km wpadł w nogi wilczycy.

Avira

Avire zaskoczyło to,że nie skoczył na nią. Gdy z rozpędem na nią wpadł,usłyszała krah,nie,nie,nie!Ona się nie zgadza,złamał jej pazur,kit z tym,że odrośnie,ale złamał. Lecz był jeszcze jeden mały problem,rozpędzeni już teraz do jakiś 50km na godzinę,lecieli gdzieś daleko. Wnerwiona Avira,wymamrotała stek przekleństw,i wspięła się w grzbiet Kiha,wczepiając się pazurami,co nie było proste ze względu na jeden złamany.Łup,o ziemię. Kihe się przeturlał,chyba przypadkiem obił się na jej kolce ale bardziej przejmowała się teraz tym,że ciągle się turlają. Zatrzymali się. O chole*ra. Sytuacja wyglądała tak,ogon Aviry oplótł szyję Kiha i się zaplątał,jego ogon zaplątał się w rogi na łbie,co uniemożliwiło go jej skręcanie,,przynajmniej je się wydawało,że zaplątał, jedna jej łapa z pazurami była wczepiona w jego kark a jedna jego łapa...albo na ziemi albo gdzieś na lokalizacji jej ciała. Tak czy siak,nawet jeśli on nie był w nią wczepiony,to ona była i to bardzo.I co teraz? Wnerwiona Avira zawarczała.