Górskie jezioro

Avira

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżeli przebędziesz przez góry,dotrzesz do pięknego jeziora.

Hidoi

Przebył góry szeroką szosą. Machał łbem odrzucając grzywkę to na lewy, to na prawy bok. Wiatr delikatnie muskał jego futro, to naprawdę dziwne, że wybrał tą z pośród wielu ścieżek. Panowała tu dziwna cisza, cisza przed burzą...
-Mówisz do mnie "mój kwiatuszku"
Co dzień jem śniadanie w łóżku
A gdy słówka szepczesz czule
Ja nie słucham cię w ogóle

Jesteś taki sympatyczny
Wiersze piszesz mi liryczne
Dajesz mi czerwone róże
Ja nie zniosę tego dłużej

Wiem, że kiedyś cię lubiłam
Jednak szybko się znudziłam
Teraz mam wstręt do wszystkiego
Jestem zła i dlatego...
- śpiewał cudownie, jago głos rozbrzmiewał między górami i pagórkami otaczającymi jezioro. Opuścił swój szekszowny tyłeczek koło jakichś kwiatków.

Avira

Weszła,swoim żwawym,elegiackim,lecz czujnym krokiem. Rozejrzała się swoim zimnym wzrokiem i skinęła mu głową. Bo niby co więcej ma zrobić?Niezauważalnie go obserwując i teren,podeszła do jeziora i napiła się kilka łyków.

Hidoi

Odchrząknął i ponownie zaczął wyśpiewywać swą światłą pieśń. Promienie słoneczne wydały na próbę jego szare oczęta. Opuścił pysk i syknął. Nagle do jego nozdrzy wdarł się zapach wadery, na jego mordce zagościł szelmowski uśmiech. Podniósł się chwiejnie i skierował wzrok w jedyny poruszający się punkt, czyli wilczycę. Tu było jak w oku cyklonu, nie było wiatru.
- Witaj ślicznotko- mruknął i podszedł "luzacko" do wadery. Lekko zdziwiły go rogi na łbie samicy, lecz nie dał tego po sobie poznać. Stanął tuż koło niej machając lekko ogonem.

Avira

Spojrzała się na niego zimno. Potrząsnęła łbem.
-Chcesz czegoś-powiedziała swoim chrapliwym,zimnym choć nawet 'ładnym' głosem.
Usiadła,wysuwając długie nogi do przodu.

Hidoi

Mruknął uwodzicielsko. Położył się również, lecz jego ciało ułożyło się inaczej. Jego wystawione na bok łapy prażyły się w gorącym słońcu, brak wiatru i wysoka temperatura nie przeszkadzała mu, był przyzwyczajony do tego. Zwrócił łeb do wilczycy.
- Coś ty taka chłodna?- zapytał cicho.

Avira

-Ja chłodna? Wydaje ci się-powiedziałam z sarkazmem.
-Życie,jakie życie-dodałam,niech się sam domyśli.
Spojrzała się na niego znudzona,ale jednocześnie zimna i bezwzględna. Niestety,ale Avi taka była.

Hidoi

W pełni zrozumiał co powiedziała wilczyca ( to aż dziwne Laughing

), dla niego los też nie był miłosierny. Przekręcił lekko łbem i posunął nosem po jej szyi. Słoneczko nadal grzało, choć zaczęły pojawiać się chmury.
- Podoba Ci się, chociaż?- mruknął i położył łeb na jej barku. Coś na szyi zaczęło go swędzieć.

Avira

Oj,nie z nią te numery.Wyślizgnęła się od razu.
- Uważaj gdzie swój pysk trzymasz.A tutaj nawet mi się podoba-powiedziała chłodno.
No pięknie,biedny wilk,nawet nie wie,że dawno nie walczyła. Ale cóż,Avi jest bardzo opanowana więc raczej da sobie radę. Surprised

Hidoi

Tak postać to jest odwalona Laughing

Małe igiełki na grzbiecie wadery drapnęły go w podgardle, pozostały jedynie dwie cieniutkie czerwone niteczki. Dziwne, żadna dotąd mu się nie oparła. Z lekko rozdziawioną paszczę podniósł nieco łeb.
- A powiesz mi jak się zwiesz?- zapytała. Przysunął się lekko do wadery, ciekawy był też z jakiej watahy pochodzi.

Avira

/A mnie mówisz,czy o sobie,bo ja się słabo orientuje?/

-Avira,stado Wiecznego Mrozu-powiedziała krótko.
Usiadła znowu.
-A ty?-zapytała się.
Bo co innego ma robić.

Hidoi

O Hidoim, najbardziej wywalona w kosmos postać, którą prowadzę XD

Mruknął tajemniczo. Chmur na niebie coraz więcej, parno, duszno, będzie burza. Spojrzał na drzewo nieopodal, piękny klon, a w koło niego jeszcze kilka. Jego ślepia wróciły do wilczycy.
- Hidoi, Władca Sceny z Bractwa Płomieni Demonów- szepnął do ucha wadery. Liznął krawędź radaru Aviry i odsunął nieco pysk.- Zdobędę Cię Pani- mruknął, może i nieco bezczelnie.

Avira

-W swoim śnie lub koszmarze-powiedziała Avira nie przejmując się nim.
Przeciągnęła się, i wyszczerzyła zęby. Kłapnęła nimi tuż przed jego uchem.
-Uważaj na to co mówisz-dodała.

Hidoi

Wzniósł łeb i ujrzał prawie czarne niebo, kroi się porządny deszcz. Wyciągnął łapy do przodu, niemal dotykając czarnej powierzchni jeziora. Uśmiechnął się tajemniczo. Jego różowy język powoli szykował się do wystawienia.
- W cudownym śnie- mruknął romantycznie. Na jego szpiczaste ucho padła pierwsza kropla deszczu. Skrzywił się nieco, zimna woda nieco zaskoczyła go.- Podoba ci się jezioro- zapytał z pyskiem tuż przy nosie wadery.

Avira

Pokręciła łbem.Typowy podrywacz.
-Może tak,może nie -odpowiedziała do niego.
Uniosła łeb,wskoczyła do wody,zalewając go mocno.Cóż jedna z niewielu czynności która sprawia jej przyjemność.Pływanie.Tak sobie pływała,uważając na samca.

Hidoi

Westchnął, wstał nieco nie pewnie. Małe kółeczka na ciemnej powierzchni jeziora, deszcz. Zamrugał szybko, jakoś nie lubił być mokry, ale czego się nie robi..
- Chciałem być blaskiem w Twoich oczach
Chciałem być perła w Twojej dłoni
Nie mam nic oprócz swoich marzeń
Nie chcę być jabłkiem na jabłoni

Chciałem być słowem w Twoich ustach
Chciałem być cząstka Twoich myśli
Nie mam nic oprócz swojej pieśni
Nie chcę być liściem pośród liści

Chciałem być spadająca gwiazda
Chciałem być księżycem na niebie
Nie mam nic oprócz swojej dumy
Nie chcę być gałęzią na drzewie
- zaczął śpiewać, po prostu...
Jego jedwabisty głos unosił się echem pośród gór.

Avira

Pokręciła łbem,a se śpiewaj,śpiewaj,uwodzicielu,pomyślała. Wyszła z wody i otrzepała się.
Błyskiem mym, nie będziesz,
nie pytaj się czemu,
bądź sobie dalej liściem,
ja ci nie pomogę,
czekaj na kogoś kto cię pokocha,
lecz jej współczuje,bo ty tego nie potrafisz,
ja cię nie pokocham,nawet gdybyś potrafił,
czemu?
Bo sama nie potrafię.
Po raz pierwszy nie miałam chrapliwego tonu,tylko dźwięczny,łagodny i melodyjny.Jak się wysilę to potrafię,lecz woli swój normalny ton. Cóż tak było prościej wyrazić moje niezainteresowanie.

Hidoi

Uśmiechnął się nieco. ~ Jakaś dziwna~ pomyślał odsuwają się nieco od wilczycy chlastającej wodą. Czarne krople deszczu już padały na ziemię gęsto. Podszedł machając ogonem do wilczycy.
- Choć tam- powiedział wskazując łapą na kłębowisko klonów. Obkręcił łbem, aż kości mu strzyknęły.
- Bo będę miał wyrzuty sumienia jak zmokniesz- zatoczył koło włoku wilczycy ocierając się o jej bok. Szarpnął delikatnie jej ucho po czym skierował swe kroki do baldachimu drzew, co chwila oglądał się za siebie.

Avira

Pokręciła łbem.Średnio jej się udało go zniechęcić.Jej ogółem nie przeszkadzał deszcz. Lecz powlokła się za nim,wlokąc swe smukłe ciało. Usiadła sobie dalej od niego pod jedną topolą.

Hidoi

To były klony Laughing

. Przysiadł się bliżej, jego oczy powędrowały ku granatowemu, prawie czarnemu niebu. Puścił pysk i skierował jego spowite lekką, niebieską poświatą ślepia w stron Avi. Uśmiechnął się niewinnie.
- W czarno biały obraz wpatruje się,
wkoło cisza wielka trwa.
Czuje że ktoś ze mną jest,
W ciemności wyłania się jego twarz.
W oddali czyiś głos woła mnie,
Chce by to był tylko sen...
- zasnuł piosenkę. Może przypadnie do gustu Avirze?

Avira

Oj

. Kolejna piosenka.Cóż słuchała jej,jako,że sama prawie nigdy nie miała jej jak słuchać.No bo w klatkach przecież się nie da. Spojrzała się na wilka zimno.Cóż,stare przyzwyczajenia.

Hidoi

Przesunął nosem po boku jej pyska. Krople dźwięcznie spadały na ciemno szafirową trawę. Jego oczy śmigały od swoich do pyska Avi.
- Podoba Ci się?- zapytał cicho.

Avira

Odsunęła się od niego.Spojrzała się na niego zimno.
-Rzadko słuchałam piosenek-powiedziałam cicho.
Wstała,cóż lód jej nie zaczął topnieć ale jest skazana na jego towarzystwo.A po za tym piosenka nie jet taka zła.

Hidoi

Jemu melodie towarzyszyły całe życie, to wymyślone, to śpiewane przez nadwornego Barda. Uśmiechnął się lekko, Deszcz ucichł nieco, ciemność spowijała wilki. Bezgwiezdna noc, jak w mrocznej opowieści...
Nagle ciszę przerwało skrzeczenie wrony.
- Hmmm... Mi się to bardzo podoba- mruknął po chwili zamyślania. Normalnie zimno mu się zrobiło, wolał mało wody, a więcej słońca. Ponownie przesunął się do wadery. Podniósł się leniwie i usiadł. Jego białe futro, aż lśniło w ogarniającym mroku.- Leżę tutaj już od piętnastu lat
Nie mogę nic powiedzieć, ruszyć ręką, ani wstać
Sprawny umysł mam, jednak martwe ciało
Wszystko słyszę i czuję, po prostu wegetuję

Pamiętasz mamo, jak tuliłaś mnie do snu?
A teraz tylko ból i pokój zawsze pełen róż
Każdego dnia, jednego tylko chcę
Błagam was, zlitujcie się i zabijcie mnie

Nikt nie stoi, wszyscy dobrze się bawią
A może właśnie teraz
Na pewno ktoś, na pewno ktoś umiera
I w czyichś ramionach wylewa łzy
Czy pomyślałeś, że to mógłbyś być ty?

Nikt nie stoi, wszyscy dobrze się bawią
A może właśnie teraz, na pewno ktoś, na pewno ktoś umiera
I w czyichś ramionach wylewa łzy
Może on, a może ona, najważniejsze, że nie ty
- zasnuł melodię smutno.